Stan Maine w Stanach Zjednoczonych ... nie tylko z powieści Irvinga ...
Maine to najdalej wysunięty na północny wschód stan w USA. Jako jedyny stan Stanów Zjednoczonych Ameryki graniczy tylko z jednym, innym stanem; jest to New Hampshire. Poza tym graniczy na północnym wschodzie z kanadyjską prowincją Quebec, a na wschodzie z kanadyjską prowincją New Brunswick. Stan jest uznawany za ważny ośrodek kulturalny; to właśnie w tym stanie dzieciństwo spędził światowej sławy pisarz Stephen King, czy amerykański reżyser znany z westernów John Ford. A większość powieści Irvinga właśnie dzieje się w Maine …
Podstawowe informacje encyklopedyczne o Maine
Maine dołączyło do Stanów Zjednoczonych w 1820 roku jako dwudziesty trzeci stan. Jego stolicą jest miasto Augusta, które leży nad rzeką Kennebec, choć największym miastem Maine jest Portland. To właśnie ono uznawane jest za „amerykańską stolicą homarów”. Maine rozciąga się na powierzchni wodnej i lądowej obejmującej ogółem 86 542 km².
Przy czym gęstość zaludnienia oceniana jest na 16,6 os./km² (tak wynika z szacunków z 2013 roku, kiedy to oceniono, że stan zamieszkuje ponad 1,3 mln osób. Tym samym Maine zajmuje 39 pozycję pod względem populacji wśród wszystkich amerykańskich stanów). Dane te wskazują, że stan Maine jest najsłabiej zaludnionym stanem w Nowej Anglii. Aż 40% populacji stanu Maine to mieszkańcy metropolii Portland.
Maine jest zaliczany jako jeden z sześciu stanów, należących do tzw. Nowej Anglii (rejon USA uznawany jako kolebka kultury w Stanach Zjednoczonych, poza Maine tworzą go także: New Hampshire, Vermont, Massachusetts, Rhode Island i Connecticut). Podział administracyjny Maine stanowi szesnaście hrabstw („counties”): Androscoggin, Aroostook, Cumberland, Franklin, Hancock, Kennebec, Knox, Lincoln, Oxford, Penobscot, Piscataquis, Sagadahoc, Somerset, Waldo, Washington oraz hrabstwo York. Największym z nich jest Cumberland.
Francuzi i Amerykanie
Jako jeden z nielicznych stanów może się pochwalić wielonarodowością i wiążącą się z nią różnorodną kulturą. 23,9% mieszkańców to Francuzi i Amerykanie pochodzenia Francuskiego, 1,6% to Anglicy i Amerykanie pochodzenia angielskiego, 17,8% Irlandczycy i Amerykanie pochodzenia irlandzkiego, 8,5% Niemcy i Amerykanie pochodzenia niemieckiego, 5,8% Włosi i Amerykanie pochodzenia włoskiego, 5,5% Szkoci i Amerykanie pochodzenia szkockiego, 2,1% Polacy i Polonia w Stanach Zjednoczonych, 1,8% Szwedzi i Amerykanie pochodzenia szwedzkiego, a po prostu „Amerykanie” stanowią zaledwie 9,4%.
To Maine posiada najwyższy procent populacji Amerykanów pochodzenia francuskiego spośród wszystkich stanów Ameryki i to właśnie tam najczęściej usłyszymy język francuski na ulicy. Do Kongresu Stanów Zjednoczonych wysyła dwóch senatorów oraz czterech deputowanych.
Ważnymi osobistościami, reprezentantami władzy są trzej Urzędnicy Konstytucyjni (Sekretarz Stanu, Skarbnik Stanu i Prokurator Generalny) oraz jeden Urzędnik Ustawowy (Audytor Stanowy). Władzę legislacyjną w stanie Maine jest Legislatura Maine; dwuizbowy organ parlamentarny składający się z Izby Reprezentantów Maine i Senatu Maine.
Symbole stanu Maine
Jak w przypadku pozostałych stanów USA, także flaga i pieczęć stanowa Maine są pełne symboliki opartej na jego historii i pozycji. Flaga stanu jest błękitna, co ma oznaczać przynależność do amerykańskiej Unii. Zarówno na fladze jak i pieczęci widnieje motyw sosny, a siedzący pod nią łoś symbolizuje rozległe, czyste lasy rozciągające się po obszarze stanu.
Farmer po lewej stronie trzymający kosę reprezentuje rolnictwo (urodzajne ziemie Maine), a znajdujący się po prawej stronie sosny marynarz wsparty na kotwicy jest symbolem handlu i rybołówstwa (dobrobyt związany z położeniem nad Oceanem Atlantyckim). Gwiazda i stanowa dewiza „Dirigo”, (która znaczy „Kieruję”), symbolizuje to, że Gwiazda Polarna od zawsze była uznawana za gwiazdę przewodnią zarówno żeglarzy, traperów i osadników. Flaga stanu Maine została przyjęta 24 lutego 1909 roku. Poza oficjalnymi symbolami z Maine nierozerwalnie wiążą się sosna wejmutka (zwana też sosną amerykańską), pszczoła miodna oraz sikorą (ptak z rodziny wróblowatych).
Geografia i klimat Maine
Nie bez powodu Maine nosi przydomek The Pine Tree State (w wolnym tłumaczeniu „sosnowy stan”), ponieważ aż 83% tego obszaru stanu porastają lasy. W Maine panuje klimat umiarkowany morski wzdłuż wybrzeża, surowa zima w głębi lądu (zwłaszcza w terenach górskich). Klimat charakteryzuje się ciepłym i z reguły nie gorącym, ale wilgotnym latem.
Zimy są niezwykle mroźne i śnieżne na terenie całego stanu, a już w szczególności w jego północnej części. Są to trudne warunki, choć klimat ten sprzyja pięknemu otoczeniu przyrody. Latem w lipcu temperatura dzienna waha się pomiędzy 24 a 27°C. Pierwszego miesiąca roku temperatura wynosi 0 °C na południowym wybrzeżu, a w północnej części stanu może wynosić nawet -20°C.
Jest to kraina pagórkowata, poprzecinany łańcuchami gór północnych Appalachów. Aż 64% terenu stanu pokrywają lasy, bagna i jeziora stanowią 8% powierzchni.
Roślinność stanu stanowią lasy mieszane z udziałem choiny kanadyjskiej, świerku, buka amerykańskiego, klonu, dębu oraz jodły. Główną rzeką stanu jest Penobscot, druga co do długości rzeka Nowej Anglii mierząca 563 km długości. Uchodzi do zatoki o tej samej nazwie, będącej częścią Oceanu Atlantyckiego.
Zobacz także mapę stanu Maine i położenie na mapie Stanów Zjednoczonych.
Do stanu Maine należą dwie duże wyspy; Machias Seal i North Rock. Po dziś dzień stanowią one obszar sporny między USA i Kanadą. Nie są to jedyne wyspy tego stanu. Wzdłuż skalistego wybrzeża Maine znajduje się duża ilość latarń morskich, urokliwych plaż, barwnych wiosek rybackich i około tysiąc małych wysp.
Krajobraz ten nazywany jest jako „zatopione wybrzeże” (drowned coast). Wygląda on w ten sposób ponieważ kilka tysięcy lat temu tamtejsze ziemie zostały zalane przez ocean, następnie poziom wody podniósł się z powodu topniejących lodowców. Ostatecznie wzdłuż wybrzeża powstały malownicze zatoki i wysepki.
Acadia - Park narodowy w Maine
Acadia jedyny Park Narodowy na wschodnim wybrzeży Stanów Zjednoczonych, znajdujący się na obszarze stanu Maine. Ze względu na swoją wyjątkowość zasługuje na chwile uwagi. Zajmuje obszar 192 km2 i w większości zajmuje teren wyspy Mount Desert u wybrzeży stanu. Choć parki narodowe kojarzą nam się z dziewiczą przyrodą, w której nie ma mowy o ingerencji człowieka.
Park Narodowy Acadia poza piękną przyrodą słynie także z latarni morskich. Bez nich wybrzeże stanu byłoby zbyt niebezpieczne dla żeglugi. Na terenie parku znajduje się piec wyjątkowych, zabytkowych latarni morskich, które zostały wybudowane w XIX wieku.
Rocznie park odwiedza ponad 2,5 mln spragnionych pięknych widoków turystów. Na terenie Acadia można uprawiać również sport, w szczególności popularne są tam piesze wycieczki. Dla miłośników wędrówek przygotowano aż 225 km szlaków turystycznych, znajdują się tam także dwa pola kempingowe, na których można obozować. Wśród zwierząt parku Acadia godnych uwagi należy wymienić orła, fokę, morsa, wieloryba, oraz niedźwiedzia brunatnego.
Historia stanu Maine
Zanim na wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej przybyli pierwsi Europejczycy, ziemie dzisiejszego stanu Maine zamieszkiwali Indianie z grupy algonkińskiej – osadnicy zastali tu plemiona Penobscot i Passamaquoaddy. Jako pierwsi na ten teren przybyli francuscy osadnicy. Jak podają historycy, założycielami pierwszej europejskiej osady w Maine byli dwaj francuscy podróżnicy; Pierre du Gua de Mons i Samuela de Champlain. Nadali jej nazwę Acadia. Mieli tego dokonać w 1604 roku.
Natomiast pierwsza angielska osada miała zostać założona w 1607 roku przez Plymouth Company, jednak zaledwie po czternastu miesiącach osada została opuszczona. Nie był to jedyny taki przypadek; w 1623 roku odkrywca Christopher Levett otrzymał zgodę od angielskiego króla Karola I Stuarta zgodę na założenie osady, która również została opuszczona. Znajdowała się ona w miejscu dzisiejszego miasta York, jednego z bardziej znaczących w stanie Maine.
XVII oraz na początek XVIII wieku był latami wielu krwawych bitew, pomiędzy Anglikami i Francuzami. W potyczki żołnierzy angażowały się sojusznicze plemiona Indian. Kiedy w latach 40. XVIII wieku kontrolę nad dzisiejszym Maine objęli Anglicy, ziemie te nazwali Nową Szkocją. Następne lata przyniosły kolejną wojnę – pomiędzy Anglikami, a ich zamerykanizowanymi potomkami, nazywającymi już siebie Amerykanami.
Po wielu dziesięcioleciach sporów, secesja i przyjęcie stanu Maine do Unii jako 23. stanu nastąpiło 15 marca 1820 roku. Odbyło się to w ramach kompromisu Missouri – układu pomiędzy stanami północnymi wolnymi od niewolnictwa i południowymi, gdzie zostało ono utrzymane. Jako pierwsze, stolica Maine uznano miasto Portland – do dziś największe w tej części USA – jednak w 1832 roku stolicą zostało miasto Augusta.
Uniwersytety – naukowa siła Maine
Nie bez powodu Maine uznaje się za wschodnią stolicę kultury, a Portland stawia się na równi z zachodnim San Francisco. Na terenie tego przeciętnej wielkości stanu działają liczne, a zarazem znaczące ośrodki naukowe.Wśród uczelni wyższych warto wymienić: Maine Maritime Academy w Castine, University of Maine w Orono.
University of Maine-Augusta w Augusta, University of Maine-Farmington w Farmington, University of Maine-Fort Kent w Fort Kent, University of Maine-Machias w Machias, University of Maine-Presque Isle w Presque Isle, University of New England w Biddeford oraz University of Southern Maine w Gorham.
Przemysł, bogactwa naturalne i transport Maine
Ludność Maine w znaczniej mierze zajmuje się rolnictwem, leśnictwem, rybactwem i żeglugą. Oceniając rolnictwo należy zwrócić uwagę na uprawę borówek, jabłek i ziemniaków. Historycznie Maine związane jest z przemysłem stoczniowym. Już w XVIII i XIX wieku budowano tutaj wspaniałe żaglowce.Obecnie funkcjonują dwa takie potężne ośrodki: Bath Iron Works położona nad rzeką Kennebec w mieście Bath oraz Portsmouth Naval Shipyard, która należy do marynarki wojennej.
Port lotniczy Portland i port lotniczy Bangor to dwa duże lotniska, z których mogą korzystać mieszkańcy stanu Maine. Nie brakuje także mniejszych, jednak to wspomniane dwa maja największe znaczenie; to z nich kursują samoloty do takich miast jak Nowy Jork czy Atlanta. Jak przystało na dobrze rozwinięty stan, Maine jest świetnie skomunikowane.
Siatka licznych dróg ułatwia podróżowanie zwykłym zjadaczom chleba, jak i ludziom żyjącym z transportu. Główną autostrada jest Interstate 95, niemniej ważna jest również U.S. Route 1, która łączy Fort Kent w północnej części stanu Maine i z Key West na Florydzie. By wybrać się do Kanady warto skorzystać z U.S. Route 2, której odnoga oznaczona dodatkową literą A kończy się w kanadyjskim Ontario.
Dobra sieć komunikacyjna to nie tylko drogi i lotnictwo, to także ponadczasowa kolej. Cały stan pokryty jest gęsta siatką torów, po których kursują zarówno liczne pociągi pasażerskie jak i składy przemysłowe. Ciekawostki W West Quoddy Head znajduje się najbardziej na wschód wysunięty kraniec Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Jest to miejscowość o nazwie Eastport.
W mieście Kennebunkport stałymi bywalcami są członkowie rodziny Bush, która ma tam posiadłość. To z tego rodu wywodzi się dwóch amerykańskich prezydentów: George H. W. Bush (kadencja w latach 1989 – 1993) oraz jego syn George W. Bush (dwie kadencje w latach 2001 – 2009). Wśród innych ciekawostek można wymienić to, że od roku 1851 aż do roku 1934 w stanie Maine obowiązywał absolutny zakaz produkcji alkoholu.
