Biały Dom White House – przewodnik i zwiedzanie. Biały Dom (WHITE HOUSE) UNITED STATES OF AMERICA. Biały Dom jest oficjalną siedzibą i miejscem pracy Prezydenta Stanów Zjednoczonych, zlokalizowanego przy 1600 Pennsylvania Avenue NW w Waszyngtonie. Od 1800 roku Biały Dom jest siedzibą każdego prezydenta Stanów Zjednoczonych, od kiedy jest John Adams.
Biały Dom czy White House
Termin „Biały Dom” jest często używany jako Metonym prezydenta i jego doradców. Rezydencja została zaprojektowana przez irlandzkiego architekta Jamesa Hobana w stylu neoklasycystycznym. Budowa miała miejsce między rokiem 1792 a 1800, używając piaskowca Aquia Creek pomalowanego na biało. Gdy Thomas Jefferson wszedł do domu w 1801 r., wraz z architektem Benjaminem Henry Latrobe dodał na każdym skrzydle niskie kolumnady, które ukrywały stajnie i magazyn.
W 1814 r. podczas wojny w 1812 r. rezydencja została podpalona przez armię brytyjską w pożarze Waszyngtonu, niszcząc wnętrze i uszkadzając wiele elementów konstrukcji na zewnątrz budynku. Rekonstrukcja rozpoczęła się niemal natychmiast i Prezydent James Monroe przeniósł się do częściowo zrekonstruowanej rezydencji wykonawczej w październiku 1817 r. Konstrukcja zewnętrzna kontynuowana była przez dodanie półkolistego portyku południowego w 1824 r. i północnego portyku w 1829 r.
W miarę rozrastania się państwa amerykańskiego przybywało urzędników państwowych i w budynku robiło się coraz ciaśniej. Z powodu zatłoczenia w rezydencji wykonawczej prezydent Theodore Roosevelt w 1901 r. wszystkie urzędy pracy przeniósł do nowo wybudowanego skrzydła zachodniego. Osiem lat później w 1909 r. Prezydent William Howard Taft rozszerzył skrzydło zachodnie i utworzył pierwsze biuro owalne, które ostatecznie przesunięto w miarę rozszerzania sekcji.
Części mieszkalne w Białym Domu
W głównej rezydencji na poddaszu na trzecim piętrze pojawiły się pierwsze mieszkania w 1927 roku przez powiększenie istniejącego piętra. Nowo wybudowane skrzydło wschodnie zostało wykorzystane jako pomieszczenie dla imprez towarzyskich. Kolumnady Jeffersona połączyły nowe skrzydła. Zmiany w skrzydle zachodnim zostały zakończone w 1946 roku, tworząc dodatkową powierzchnię biurową do pracy urzędników na usługach Stanów Zjednoczonych. Do 1948 r. domowe ściany zewnętrzne i wewnętrzne belki drewniane okazały się niewystarczająco mocne i groziły bliskiej katastrofie.
W ramach prezydentury Harry S. Trumana wewnętrzne pokoje zostały całkowicie zdemontowane. Po zakończeniu tej pracy odnowiono wewnętrzne pokoje.
Nowoczesny kompleks Białego Domu obejmuje rezydencję Executive Wing, skrzydło zachodnie, skrzydło wschodnie, budynek biurowy Eisenhower – dawny Departament Stanu, który obecnie mieści biura dla personelu prezydenta i wiceprezydenta, oraz Blair House, rezydencję.
Rezydencja Executive składa się z sześciu kondygnacji – na parterze, na pierwszym piętrze, na drugim piętrze i na trzecim piętrze, a także z dwukondygnacyjnego przyziemia/sutereny.
Nieruchomość jest dziedzictwem narodowym należącym do Służby Narodowej i jest częścią Parku Prezydenta. W 2007 r. budynek zajął drugie miejsce na liście Amerykańskiego Instytutu Architektów „America’s Favorite Architecture”.
Wczesna historia Białego Domu
Lata 1789-1800. Po inauguracji w kwietniu 1789 r. Prezydent George Washington zajmował dwie nowe rezydencje w Nowym Jorku: Samuel Osgood House przy 3 Cherry Street (kwiecień 1789 – luty 1790) i Alexander Macomb House na 39-41 Broadwayu (luty-sierpień 1790) . W maju 1790 r. Nowy Jork rozpoczął budowę budynku rządowego w jego oficjalnej rezydencji, ale nigdy go nie zajmował.
W grudniu 1790 r. ekipa rządząca przeniosła się do Filadelfii w stanie Pensylwania. Ustawa o rezydencjach z lipca 1790 r. o nazwie Filadelfia w Pensylwanii była tymczasową stolicą narodową na okres 10 lat, podczas gdy miasto federalne było w budowie. Miasto Filadelfia wynajmuje dom Roberta Morrisa na 190 High Street (obecnie 524-30 Market Street) dla prezydenta Waszyngtona.
Pierwszy prezydent zajął rezydencję na Market Street od listopada 1790 r. do marca 1797 r. i zmienił ją w sposób, który mógł mieć wpływ na projekt Białego Domu. W ramach daremnego wysiłku, aby Philadelphia stała się stolicą stolicy, Pensylwania wybudowała znacznie większą pałacową rezydencję prezydencką kilka przecznic dalej, ale Waszyngton odmówił jej zajęcia.Prezydent John Adams zajmował także rezydencję przy Market Street od marca 1797 do maja 1800 roku.
W sobotę 1 listopada 1800 roku został pierwszym prezydentem zajmującym Biały Dom. Dom Prezydenta w Filadelfii stał się hotelem i został rozebrany w 1832 roku, a niewykorzystana rezydencja prezydencka powróciła do uniwersytetu w Pensylwanii.
Układ i udogodnienia Białego Domu
Dzisiaj grupa budynków zajmujących się prezydenturą w USA jest znana jako Kompleks Białego Domu. Obejmuje on centralną Rezydencję – otoczony jest przez skrzydło wschodnie i skrzydło zachodnie. Główny manager koordynuje codzienne czynności gospodarcze w Białym Domu.
Biały Dom obejmuje: sześć kondygnacji i 55 000 m² powierzchni podłogi, 132 pokoje i 35 łazienek, 412 drzwi, 147 okna, dwadzieścia osiem kominków, osiem schodów. Trzy windy, pięć kucharzy pełnoetatowych, kort tenisowy , kręgielnię (oficjalnie nazywana kręgielnią Harry S. Trumana), kino (oficjalnie nazywane teatrem rodzinnym White House), tor do joggingu, oraz basen.
Każdego tygodnia przybywa tam do 30.000 osób, głównie turystów. Choć w chwili obecnej, przez pandemię koronawirusa 19, wycieczki po Białym Domu wstrzymana albo bardzo ograniczono.
Konkurs architektoniczny
Dom Prezydenta był największym wyzwaniem dla planu Charlesa Enfanta Pierre’a Petera – dla nowo utworzonego miasta federalnego, Waszyngton D.C. Architekt Białego Domu został wybrany w konkursie , który otrzymał dziewięć propozycji. Wśród nich jeden projekt złożony przez Thomasa Jeffersona.
Prezydent Waszyngton odwiedził Charleston w Południowej Karolinie w maju 1791 roku podczas swojego „Południowego Touru” i zobaczył niedawno wyremontowany budynek hrabstwa Charleston, zaprojektowany przez irlandzkiego architekta Jamesa Hobana. Budynek mu niezwykle zaimponował swoją architekturą i rozmachem na tamte czasy.
Mówi się, że spotkał się z Hobanem. W następnym roku wezwał architekta do Filadelfii i spotkał się z nim w czerwcu 1792 roku. W dniu 16 lipca 1792 roku prezydent spotkał się z komisarzami miasta federalnego, aby ocenić go w konkursie architektonicznym. Jego prezentacja została zapamiętana jako bardzo krótka, bo szybko wybrano Hobana.
Waszyngton nie był jednak całkowicie zadowolony z pierwotnego projektu stwierdzono, że budynek jest zbyt mały, brakuje ornamentu i nie jest monumentalny, aby pomieścić prezydenta kraju. Zgodnie z zaleceniem dom został zmieniony z trzech pięter na dwa i został poszerzony z elewacji z dziewięcioma zatokami do fasady 11-pasmowej. Rysunki z konkursu architektonicznego Hobana niestety nie przetrwały.
Wpływy projektowe
Budynek ma klasyczne źródła inspiracji, które można znaleźć bezpośrednio lub pośrednio w rzymskiej architekturze Vitruviusa lub w stylach Andrei Palladio. Palladio był włoskim architektem renesansu, który miał znaczący wpływ na architekturę zachodnią (architektura palladów). Budynek zaprojektowany przez Hobana jest widoczny pod wpływem wyższych kondygnacji budynku Leinster House w Dublinie, który później stał się siedzibą Oireachtas (irlandzkiego parlamentu).
Kilka innych irlandzkich domów zostało zasugerowanych jako źródło inspiracji dla całego planu pięter. Szczegółów takich jak front południowy, a także szczegóły wewnętrzne, takie jak dawne nisze w obecnym niebieskim pokoju. Te wpływy, choć nieudokumentowane, są cytowane w oficjalnym przewodniku White House, a także w wydawnictwach White House Historical Association.
Przewodnik po Białym Domu
Pierwszy oficjalny przewodnik dla Białego Domu, opublikowany był w 1962 roku, sugerował powiązanie projektu Hobana z portem południowym i Château de Rastignac, neoklasycystycznej wiejskiej rezydencji z La Bachellerie w regionie Dordogne we Francji i zaprojektowanej przez Mathurina Salata. Budowa tego francuskiego domu rozpoczęła się przed 1789 r., ale została przerwana przez Rewolucję Francuską na okres dwudziestu lat, a następnie w końcu zbudowana w latach 1812-1817 (w oparciu o projekt Salata sprzed 1789 r.).
Teoretyczne powiązanie obu domów zostało krytykowane, ponieważ Hoban nie odwiedził Francji. Zwolennicy związku twierdzą, że Thomas Jefferson, podczas zwiedzania Bordeaux w 1789 r., Oglądał rysunki architektoniczne Salata (które były w aktach w Kolegium) w École Spéciale d’Architecture (Bordeaux Architectural College). Po powrocie do Stanów Zjednoczonych podzielił się informacjami z Waszyngtonem, Hobanem, Monroe i Benjaminem Henry Latrobe.
Budowa White House
Budowa Białego Domu zaczęła się od położenia kamienia węgielnego dnia 13 października 1792 r. chociaż nie było oficjalnej ceremonii. Główna siedziba, a także fundamenty domu, zbudowana była w dużej mierze przez niewolników i wolnych robotników afro-amerykańskich, a także zatrudnionych Europejczyków. Znaczna część innych prac nad domem była wykonywana przez imigrantów, którzy nie mieli jeszcze obywatelstwa ani papierów w Stanach Zjednoczonych.
Ściany z piaskowca zostały wzniesione przez szkockich imigrantów, zatrudnionych przez Hobana, podobnie jak ozdobne dekoracje wieńcowe nad wejściem północnym i wzornik „rybki” pod oknami okapów. Początkowa faza budowy trwała aż 8 lat, po zgłoszonych kosztach 232.371,83 USD (obecnie na poziomie 3,279,177 USD).
Chociaż nie został jeszcze ukończony, Biały Dom był gotowy do około 1 listopada 1800 r. Niedobory, w tym materiał i robocizna, zmuszone były do wcześniejszego planu opracowanego przez francuskiego inżyniera Pierre’a Charlesa L’Enfanta za „pałac”, który był pięciokrotnie większy niż dom, który został ostatecznie zbudowany.
Gotowa konstrukcja składała się tylko z dwóch głównych pięter zamiast planowanych trzech, a mniej kosztowna cegła, służyła jako podszewka kamiennych fasad. Po zakończeniu budowy porowatymi ścianami piaskowca bielono mieszaniną wapna, kleju ryżowego, kazeiny i ołowiu, dając domowi znany kolor i imię. Ponieważ jest to słynna struktura w Ameryce, zbudowano kilka replik Białego Domu.
Konwencje nazewnictwa Białego Domu
Budynek był pierwotnie nazywany „Pałac Prezydenta”, „Pałac Prezydencki” lub „Dom Prezydenta”. Najwcześniejsza publiczna wzmianka o „Białym Domu” została zarejestrowana w 1811 roku. Podczas odbudowy struktury po pożarze Washingtonu, biała farba została zastosowana do maskowania zniszczeń spalenia, jakie poniósł budynek.
Nazwa „Executive Mansion” była używana w oficjalnych pismach, dopóki Prezydent Theodore Roosevelt nie określił formalnej nazwy budynku.
Obecne sformułowanie i aranżę „Biała Księga” z napisem „Waszyngton”. Wyśrodkowany pod spodem wraca do administracji Franklina D. Roosevelta.
Chociaż struktura została zakończona dopiero kilka lat po prezydenturze George’a Washingtona, istnieje spekulacja, że nazwa tradycyjnej rezydencji Prezydenta Stanów Zjednoczonych mogła pochodzić z domu Marthy Washington, White House Plantation w Wirginii, gdzie pierwszy prezydent poznał pierwszą damę w połowie XVIII wieku.
Incydenty lotnicze związane z Białym Domem
W lutym 1974 r. Skradziony helikopter wojskowy wylądował bez zezwolenia na terenie Białego Domu. Dwadzieścia lat później, w 1994 roku, na terenie Białego Domu rozbił się lekki samolot, a pilot natychmiast zmarł .
W wyniku zwiększonego bezpieczeństwa w ruchu lotniczym w stolicy, w maju 2005 r. Biały Dom został ewakuowany przed kolejnym nielegalnym lądowaniem samolotu.
